“De meeste kinderen die hier komen, zijn kinderen van statushouders. Zij hebben vaak al veel meegemaakt. Er komt bijvoorbeeld regelmatig een jongetje dat beide ouders heeft verloren en nu in een pleeggezin woont. Elke woensdagmiddag willen we deze kinderen laten ontspannen en plezier laten maken met elkaar.”

Maar tegelijk hoopt Jeroen dat hij ze ook wat vaardigheden mee kan geven die deze kinderen later helpen om een plekje in de maatschappij te vinden. “We doen bijvoorbeeld wel eens een parcours. In de eerste ronde gaat het er om wie het snelste de eindstreep bereikt. Maar in de rondes erna gaat het er om dat tweetallen of grotere groepen samen het parcours afleggen. Op die manier leren kinderen om anderen te helpen, elkaar te motiveren en samen te werken.”

Volgens Jeroen zijn kinderen een dankbare doelgroep om mee te werken. “Ik studeer momenteel psychomotorische therapie, een combinatie van sport en therapie. Maar wat ik hier zie, grijpt mij zoveel meer aan dan de theorie die ik in de boeken lees. Sommige kinderen zijn pas een paar maanden in Nederland. Ik verbaas mij soms over hoe goed ze de taal al begrijpen, en hoe bereid ze zijn om voor een ander te vertalen als het nodig is. Ze uiten zich niet altijd, maar als je aankomt en er komen 3 kinderen meteen aan je been hangen om te vragen wat we vandaag gaan doen, is dat zo mooi. Dan weet je dat het gewaardeerd wordt wat je doet.”